کد مطلب:28848 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:133
2810. امام علی علیه السلام - وقتی خبر درگذشت مالك اشتر را شنید -: مالك، و چه بود مالك؟! به خدا سوگند، اگر كوه بود، كوهی تك بود و اگر صخره بود، سخت و محكم بود كه هیچ صخره نوردی بر فراز آن نمی توانست برود و هیچ پرنده ای بر اوج آن نمی توانست بپرد.[2]. 2811. رجال الكشّی: چون خبر مرگ مالك اشتر به امیر مؤمنان رسید، آهی اندوهناك كشید و گفت: «رحمت خدا بر مالك! و مالك چه بود؟! مرگ او برایم بسیار سخت و گران است. اگر صخره بود، صخره ای با صلابت بود و اگر كوه بود، كوهی تك بود. گویا پاره ای از من جدا شد!».[3]. 2812. الغارات - به نقل از فضیل بن خدیج، از پیرمردان قبیله نَخَع -: وقتی خبر مرگ مالك به علی علیه السلام رسیده بود، نزد آن حضرت رفتیم. پیوسته حسرت و تأسّف می خورد و می گفت: «خدا مالك را پاداش نیك دهد! مالك چه بود؟! اگر كوه بود، كوهی تك بود و اگر سنگ بود، سنگی سخت و محكم بود. سوگند به خدا، همانا مرگ تو جهانی را درهم شكست و جهانی را خوش حال كرد. گریه كنندگان بر چنین كسی بگریند. آیا كسی چون مالك هست؟!».[4]. 2813. الإختصاص - به نقل از عوانه -: چون خبر جان باختن مالك اشتر به علی بن ابی طالب علیه السلام رسید، بر منبر رفت و خطبه خواند و فرمود: «آگاه باشید! همانا مالك اشتر درگذشت و به پیمانش وفا كرد و به دیدار پروردگارش شتافت. رحمت خدا بر مالك! اگر كوه بود، یگانه بود و اگر سنگ بود، با صلابت بود. اجر او با خدا. مالك چه بود؟ آیا زنان می توانند همچو او بزایند؟! آیا كسی مثل او هست؟!». راوی گوید: چون فرود آمد و به خانه رفت، مردانی از قریش به نزد او آمدند و گفتند: خیلی برای او بی تابی كردی و نالیدی. او كه مُرد. فرمود: «به خدا سوگند، مرگ او اهل مغرب را عزّت بخشید و اهل مشرق را خوار كرد. چند روز بر او می گریست و بسیار در فقدان او اندوهناك بود و می فرمود: «دیگر مانند او را هرگز نخواهم دید!».[5]. 2814. الغارات - به نقل از صعصعة بن صُوحان -: چون خبر مرگ مالك اشتر به علی علیه السلام رسید، گفت: «إنا للَّه و إنا إلیه راجعون! حمد، سزاوار خداوند است كه پروردگار جهانیان است. پروردگارا! همانا من این مصیبت را [ برای پاداش بردن ]نزد تو به حساب می گذارم، كه به یقین، مرگ او از مصیبت های روزگار است. خدا مالك را رحمت كند، كه به عهدش وفا كرد و جان باخت و به دیدار پروردگارش شتافت! با این حال ما پس از رحلت پیامبر خدا كه بزرگ ترین مصیبت هاست، خود را آماده كرده بودیم كه بر هر مصیبتی شكیبا باشیم».[6]. 2815. تاریخ الیعقوبی: چون خبر كشته شدن محمّد بن ابی بكر و مالك اشتر به علی علیه السلام رسید، بر مرگ آن دو به شدّت نالید و به درد آمد و فرمود: «ای مالك! گریه كنندگان باید بر همچون تویی بگریند. كجا كسی همانند مالك است؟!».[7]. 2816. الغارات - به نقل از علقمة بن قیس نخعی -: پس از شهادت مالك اشتر، علی علیه السلام پیوسته اندوهگین و ناراحت بود، تا آن جا كه پنداشتیم اوست كه مصیبت دیده است نه ما. این اندوه، روزهایی چند از چهره وی آشكار بود.[8].
2809. شرح نهج البلاغة - در ذكر مالك اشتر و برخی از فضایل او -: وی تكْ سواری شجاع، سركرده و از سران و بزرگان شیعه و بسیار جدّی و استوار در دوستی و یاری امیر مؤمنان بود. امام علیه السلام پس از شهادت مالك درباره او فرمود: «خداوند مالك را رحمت كند! برای من همان گونه بود كه من برای پیامبر خدا بودم».[1].